Σάββατο 26 Ιανουαρίου 2013

Περί του μέλλοντος κι άλλων δαιμονίων


Προς τα Βασιλικά με το αυτοκίνητο. Σκέφτομαι πως πρέπει να γράψω για την ΑΠΟΨΗ και μου λείπει το θέμα. Ένας φίλος μου είπε ότι στα μέχρι τώρα κείμενά μου οι αναφορές στο παρελθόν είναι ωραίες αλλά έχουν κουράσει! Γράψε για τώρα, για το μέλλον, με προέτρεψε. Τι να γράψω για το μέλλον σκέφτομαι καθώς περνώ πλάι στα νεκροταφεία, δεν ξέρω καν αν υπάρχει. Μπαίνω στη Θέρμη και συνεχίζω ευθεία προς το Τριάδι. Περνώ απ τον υποδειγματικής σεμνότητας, οικονομίας και αισθητικής σκεπαστό δρόμο της και βγαίνοντας απ΄ την πόλη βλέπω τα έργα στο χείμαρρο που βρίσκεται στα βορειοανατολικά της κι αμέσως οι σκέψεις μου πάνε περίπατο. Μια περηφάνια με πλημμυρίζει που είμαι δημότης αυτού του δήμου. Συρμάτινα πλέγματα με πέτρες καλύπτουν την κοίτη και τις όχθες και με κάνουν να σκέφτομαι ότι παρά τα όσα λένε οι κακόπιστοι, συριζαίοι και άλλοι συνιστάμενοι, γίναμε Ευρώπη!
Σχεδόν μου έρχονται δάκρυα στα μάτια καθώς σκέφτομαι ότι μια τόσο ευαίσθητη και καλαίσθητη δημοτική αρχή,  Δήμαρχος και λοιπό συμβούλιο, δεν μπορεί παρά σύντομα να κάνει  το ίδιο και στον Ανθεμούντα, ο οποίος, αντίθετα απ΄ το ποτάμι της Θέρμης, που ρέει εκτός του συντεταγμένου οικοδομικού συγκροτήματος, διαιρεί στα δυο τα Βασιλικά κι έχει και την παράλογη συνήθεια  να πλημμυρίζει μια στα τόσα χρόνια με συνέπειες που υπήρξαν και μπορεί να ξαναγίνουν καταστροφικές. Χαίρομαι προκαταβολικά που οι κακόπιστες απόψεις πώς τάχα το μοναδικό μέλημα της δημοτικής αρχής είναι μόνο, ή σχεδόν μόνο, η μητρόπολη του Δήμου, η Θέρμη, κατά τα γνωστά πρότυπα του ευρωπαϊκού μας κράτους, για το οποίο ακόμη και σήμερα η Ελλάδα βία βία να εκτείνεται από Ελευσίνα ίσαμε το Σχηματάρι, θα διαψευσθούν και η εστία ασχήμιας, ρυπαρότητας και μόλυνσης του χωριού μου θα εξαφανιστεί και τη θέση τους θα πάρουν η ομορφιά και η καθαριότητα των συρμάτινων πλεγμάτων! Και η πεποίθηση μου εδραιώνεται όταν, λίγη ώρα μετά,  διαπιστώνω ότι οι δημοτικές μας υπηρεσίες είναι αποφασισμένες να διαψεύσουν την ρήση του Αϊνστάιν ότι ανοησία είναι να κάνεις πολλές φορές την ίδια ενέργεια προσδοκώντας διαφορετικό αποτέλεσμα και για μία ακόμη φορά σπαταλούν χρήματα για να ρίξουν στο χωματόδρομο πλάι στον οποίο κατοικώ σύντριμμα (Α3 νομίζω λέγεται στη γλώσσα των ειδικών) προσδοκώντας ότι αυτή τη φορά, σε αντίθεση με τις προηγούμενες, οι τρύπες του θα μείνουν καλυμμένες περισσότερες από εξήντα μέρες, η δε σκόνη δεν θα πνίγει όσους έχουν την ατυχία να κατοικούν κοντά, μαζί και τα παιδιά των σχολείων φυσικά τα οποία απέχουν λιγότερο από εκατό μέτρα, αλλά θα χαρίζει σε όλους  χαρά και ευεξία. Με τέτοια επιμονή στην επιδίωξη του αποτελέσματος όχι μόνο διαμορφωμένη κοίτη θα αποκτήσει ο Ανθεμούντας αλλά και  διαρκή ροή νερού. Από ξεροπόταμος θα ξαναγίνει ποταμός!
Όμως το θέμα μου τώρα δεν είναι η κόντρα των δημοτικών υπηρεσιών με τον Αϊνστάιν και η ευαισθησία και η αισθητική αντίληψη του δημάρχου και του συμβουλίου του  αλλά το άρθρο για την εφημερίδα κι οι σκέψεις μου ξαναγυρίζουν σ’ αυτό. Γράφεις γλαφυρά μου είπε άλλος φίλος κι αν γράψεις για το μέλλον θα κάνεις πάταγο! Εγώ πάλι σκέφτομαι ότι ο μόνος τρόπος να κάνω πάταγο είναι να σκάσω καμιά ώρα απ΄ το κακό μου γιατί όχι μόνο δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα για το μέλλον που δεν το έχει προλάβει ο Αφτιάς, ο Πρετεντέρης, η Τρέμη που τρέμει μη προλάβει τίποτα πιο φανταχτερό μελλούμενο η Στάη κι έτσι τα σπάει κάθε βράδυ στο μεγακάναλο καθώς ξεμπροστιάζει όλους αυτούς που μιλούν επίσης για το παρόν και μέλλον, αλλά ούτε καν μπορώ να καταλάβω τι είναι το μέλλον και πώς  μπορείς να μιλάς γι αυτό. Οι μόνοι που νομιμοποιούνται να το κάνουν είναι οι προφήτες. Οι παλιοί και θεόπνευστοι, Ιωνάς, Ναούμ, Αβακούμ, Ζαχαρίας, Μαλαχίας που κατά μία ερμηνεία των προφητειών τους δικαιώθηκαν αλλά κατ΄ άλλη το θέμα μένει ανοιχτό και βεβαίως οι σύγχρονοι προφήτες, ων ουκ έστι αριθμός, κι έτσι μικρή αναφορά μόνο είναι δυνατή σε κορυφαίους εντός κι εκτός Ελλάδος. Μέρκελ, Σόιμπλε, Τόμσον, τροϊκανοί και ΔΝΤίτες, ΓΑΠ, Σαμαράς, Βαγγέλης, ΣΚΑΙ, Προτοσάλτης, Παπαδημητρίου, Πάσχος κλπ των οποίων κοινό χαρακτηριστικό είναι ότι οι προφητείες τους είναι αυτορυθμιζόμενες, όπως οι αγορές που ευαγγελίζονται, κι έτσι αναλόγως του πως τα φέρνει η μέρα αλλάζει και η διατύπωσή τους. Σίγουρα οι παλιοί προφήτες, για τους οποίους ότι γράφει δε ξεγράφει, θα τους ζηλεύουν θανάσιμα. Θα τους ζηλεύουν ακόμη και για το ότι με τις σύγχρονες μεθόδους έχουν μετατρέψει την επιφάνεια των γεννητικών τους οργάνων σε ηλεκτρονικά στικάκια, που η τεράστια χωρητικότητα τους, τους επιτρέπει να γράφουν εκεί  τις διαψεύσεις των προβλέψεων, τις  αντιδράσεις γι αυτές, τις αντιρρήσεις, τις διαφωνίες τις κατάρες. Καθώς το γράψε σβήσε κι η αναπαραγωγή των στικακίων είναι ελεύθερη κι απεριόριστη δε φοβούνται κιόλας, ότι θέλουν βάζουν ότι θέλουν βγάζουν και πάντα λάδι βγαίνουν. Πάντως για να μη παιδεύεστε να θυμάστε όλους τους σύγχρονους προφήτες με τα ονόματα τους να τους σκέφτεστε με ένα, αυτό του αρχαίου Μαλαχία, αλλαγμένο κατά ένα σύμφωνο.
Επειδή λοιπόν δεν είμαι προφήτης κι ούτε τρελαίνομαι να συναριθμηθώ  σε ένα τέτοιο όνομα, θα στενοχωρήσω τους καλούς μου φίλους. Δεν μπορώ  να γράψω για το μέλλον, δεν μπορώ να γράψω για κάτι που δεν υπάρχει. Αντιλαμβάνομαι το χρόνο μόνο ως παρελθόν. Γεγονότα, εικόνες, συναισθήματα ως πραγματικές υποστάσεις υπάρχουν  μόνο στο παρελθόν κι η μνήμη είναι ο μοναδικός μηχανισμός που έχω για να διασώζει κάποια απ΄ αυτά και να συγκροτεί αυτό που ονομάζω «ζωή μου». Η μνήμη είναι η μόνη κάτοψη της ζωής μας που μπορούμε ν αποκτήσουμε[i] διάβασα πρόσφατα και ζωή είναι αυτό που διηγούμαστε ότι ζήσαμε[ii] διάβασα παλιότερα κάπου αλλού. Προσπαθώ να θυμάμαι και να διηγούμαι γιατί αυτό με βοηθάει να αισθάνομαι ζωντανός. Θυμάμαι και διηγούμαι βέβαια και με την ελπίδα ότι αυτό βοηθάει να ερμηνεύω αυτό που είμαι, αυτό που συμβαίνει γύρω μου και τη θέση μου μέσα στο κόσμο σε κάθε χρονική στιγμή. Αυτό με βοηθάει με άλλα λόγια να καταλαβαίνω , ανάμεσα σε άλλα, και για όσους και όσα επιχειρούν να καταδυναστεύουν τη ζωή μου, όπως οι δήμαρχοι και οι παρατρεχάμενοι τους ή οι σύγχρονοι προφήτες και οι ανοησίες τους.  Αν αυτό βοηθάει και κάποιον από σας που τυχαίνει να με διαβάζετε ακόμη καλύτερα, αν όχι ελπίζω τουλάχιστον να ευχαριστιέστε τα λίγα λεπτά που θα σπαταλάτε για χάρη μου.
Μακάρι βέβαια να ήμουνα προφήτης θεόπνευστος. Τότε εγώ μεν θα ήμουνα σπουδαίος, σεις δε θα είχατε ίσως σωθεί ακολουθώντας τις προτροπές μου. Μα μήτε προφήτης είμαι μήτε καν πιστεύω στη σωτηρία.


[i]  ΑΛΕΞΗΣ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ, «ΣΚΟΤΕΙΝΕΣ ΕΠΙΓΡΑΦΕΣ».
[ii] ΧΑΒΙΕΡ ΘΕΡΚΑΣ «ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ ΤΗΣ ΣΑΛΑΜΙΝΑΣ»


Δημοσιευμένο στην ΑΠΟΨΗ www.apopsinews.gr Ιανουαρίου 2013.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου