Και ενώ σκεφτόμουν ότι δεν έχει μελομακάρονα φέτος, ο μέλλων να γεννηθεί Χριστός με φώτισε σε όραμα μεσημεριανό, βοηθούντος, φυσικά, και του τσίπουρου, που εξακολουθεί να ευφραίνει το νου και την καρδία περιστασιακών αρθρογράφων. “Στον γκούγκλη” μου λέει “που αλλού; Κι εγώ εκεί ρωτώ πια ποιοι θα μπουν στη βασιλεία μου και ποιους τους κέρδισε ο εξωαποδώ!”. Ως εντολή εξέλαβα την παρέμβαση του κι όχι ως αποκάλυψη κι έτσι έσπευσα αμέσως στο λαπτόπιο μου. Χαμογελάτε τώρα, το νιώθω, την ψώνισε ο τύπος σκέφτεστε, όμως θυμηθείτε ότι τούτο το καιρό είναι εδώ γύρω ο Δημιουργός, γιατί μόλις πριν μερικές μέρες εμφανίστηκε, με την υπόσταση του πατρός, στον Αντώνη, τον πρωθυπουργό, και τον διαβεβαίωσε ότι είναι στο σωστό δρόμο και, φαντάζομαι, ότι τον παρότρυνε να συνεχίσει το τιτάνιο έργο της μετατροπής όλων μας σε ζητιάνους, σαν τον της σχετικής παραβολής του Ευαγγελίου, που περιφερόμενοι πέριξ των τραπεζιών των μέρκελων και μπουτεζμπάγκιων της Ευρώπης, θα αποδείξουμε την πίστη μας, αρκούμενοι στα λίγα ψίχουλα που θα τινάζουν απ τα τραπεζομάντιλα τους και δοξάζοντες τους φωτισμένους Αντώνηδες, που μας οδηγούν γραμμή για τον Παράδεισο χωρίς την παραμικρή στάση, για να μη τυχόν και λοξοδρομήσουμε στους επίγειους πειρασμούς του παρελθόντος, όπως της νοσοκομειακής περίθαλψης, των ζεστών σχολείων κάθε βαθμίδας, των ρυθμισμένων εργασιακών σχέσεων, των ανθρώπινων συντάξεων, των δημόσιων κοινωνικών αγαθών, το νερό π.χ. που σε τραβάει σα μαγνήτης να το καταναλώσεις και να βουτηχτείς στην κραιπάλη και την αμαρτία κι άλλα κι άλλα ων ουκ έστι αριθμός. Αλλά παρασύρθηκα σε σκέψεις άσχετες με το θέμα μου και θα χάσω τα μελομακάρονα. Γυρίζω στον γκούγκλη λοιπόν και γράφω “Πνεύμα των Χριστουγέννων”. Θαύμα! Σε 0,30 δευτερόλεπτα εμφανίζονται 2.500 χιλιάδες αποτελέσματα. Εδώ σ έχω εκδότη, όχι μόνο τα μελομακάρονα αλλά και τα σώβρακα θα σου πάρω. Μέχρι και φωτογραφίες του θα δημοσιεύσω καθώς, στα πρώτα ήδη αποτελέσματα, βλέπω ότι η Kelly Brook είναι στο πνεύμα των Χριστουγέννων και δεν ξέρω βέβαια τι είναι αυτή αλλά το αβυσσαλέο ντεκολτέ της φωτογραφία που συνοδεύει την είδηση με πείθει ότι εκεί μέσα όχι μόνο των Χριστουγέννων αλλά του κόσμου όλου το πνεύμα θα μπορούσε να χωρέσει. Αλλά ας πάρουμε με τη σειρά τα αποτελέσματα. Και σειρά σημαίνει πρώτα Αθήνα, το κέντρο της γης. Πέμπτη 13 Δεκέμβρη ανάβουν τα φώτα της λέει το επαναστατημένο σχεδόν ΒΗΜΑ, της αλλάζουν τα φώτα επιμένει ο Guardian των φίλων Εγγλέζων που φωνάζει σε απλή γλώσσα “να φάνε δεν έχουν, οι γιορτές τους μάραναν”, θαρρείς κι εμείς συμμαζευτήκαμε γιατί δεν έχουμε τάχα κι όχι για να συμπαρασταθούμε στον καημένο το Δήμαρχο Μπουτάρη που τα βράδυ, σκεπάζεται με τις κουβέρτες, ελπίζω να έχει βλάχικες βαριές από διαλεγμένο μαλλί του Νυμφαίου και όχι τίποτα ακρυλικές από τους πλανόδιους που ζαλίζουν τ αυτιά του εκδότη μας και μας ζαλίζει με τη σειρά του διαμαρτυρόμενος για το κράτος που δεν υπάρχει κλπ, για να δει τα τούρκικα σήριαλ και να μάθει τη γλώσσα και τα χούγια των μυρίων Τούρκων αδελφών μας που θα φέρνει καθημερινά για τουρισμό στη Σαλονίκη. Καλά όλα αυτά σκέφτομαι αλλά Πνεύμα των Χριστουγέννων δε βλέπω πουθενά κι αρχίζω να υποψιάζομαι ότι κι ο γκούγκλης ιδέα δεν έχει τι είναι αυτό και που βρίσκεται. Όλο για κάτι φωτοχυσίες στις πόλεις αναφέρει, που θ αναδείξουν λέει το πραγματικό Πνεύμα των Χριστουγέννων κι άλλες τέτοιες αηδίες κι είναι και αργός ο υπολογιστής και βαριέμαι να διαβάζω σαχλαμάρες για φώτα και δεντράκια κι γερμανικά τραγουδάκια, που επιμένουν ότι όλοι μας εδώ, από Έβρο μέχρι Κρήτη, μεγαλώσαμε κάτω απ΄ τα έλατα κι ανάθεμα αν τα 2/3 από μας είδαν ποτέ τους έστω κι ένα και σκέφτομαι ότι πάνε τα μελομακάρονα τα χάσαμε και γεμίζει το στόμα μου σάλια και μπαίνω στο σπίτι της θειάς μου της Καίτης κι είναι πάλι κι ο θείος Θανάσης εκεί, φάε, λέει γελώντας όπως συνήθιζε, είναι μελομακάρονα με δίπλωμα που πήρε η θειά σου στην Αμερικανική Σχολή και τρώω δυο απ τα διπλά σε μέγεθος και βάρος, όχι μόνο γιατί η θεία τα κάνει πραγματικά αμερικάνικα, τεράστια και γεμιστά, αλλά κυρίως γιατί η αγάπη εκεί ξεχειλίζει, την νιώθεις να κυλάει πάνω σου σα ζεστό νερό, να σε τυλίγει σαν το ρούχο που φορείς πριν βγεις στο κρύο, δεν χρειάζεται να ψάξεις, να αναρωτηθείς, να την ορίσεις, είναι ένα με τον αέρα που ανασαίνεις, απλά, φυσικά, αβίαστα, χωρίς της θείας τα μελομακάρονα δεν είναι Χριστούγεννα είπε πέρσι ο 20χρονος γιος μου κι έσπευσε η μάνα μου να διορθώσει το κακό με τη συνταγή της αδελφή της, μεγάλα και γεμιστά, και ύστερα από λίγο σπρώχνω τη μεγάλη ξύλινη πόρτα, διασχίζω το καλντερίμι της στενής αυλής κι ανεβαίνω τη εξωτερική ξύλινη σκάλα να πω τα κάλαντα στη γιαγιά μου τη Βαγγελιώ, που με βλέπει και νομίζω πως είμαι ο κόσμος όλος κι ας μη θυμάμαι αν μ αγκάλιαζε με τα χέρια της κι ύστερα στο δρόμο αναρωτιέμαι αν θα πετύχω το θείο Αργύρη, είχε πάντα ένα κέρμα να μας δώσει που δεν ήταν δεκάρα, αλλά δραχμή ή δίφραγκο, πλούτος ανείπωτος, είχε ένα λόγο να πει κι ένα χέρι να για να χαϊδέψει τα κουρεμένα μας κεφάλια και δεν ξέραμε τότε ούτε από δέντρα ούτε από φωτισμούς ούτε από καραγκιοζιλίκια μα ξέραμε ακόμη απ΄ αγάπη, απ΄ αυτή που έχουμε ανάγκη και τώρα, τώρα που η φτώχεια που έρχεται δεν μας φέρνει πιο κοντά αλλά μας αγριεύει, μας φυλακίζει στα καβούκια μας, μας κάνει εριστικούς, και καχύποπτους, μας κάνει τσιγκούνηδες όχι μόνο με τα υπάρχοντα αλλά με τα αισθήματα και θριαμβεύει ο Σκρούτζ μέσα μας και δεν υπάρχουν οπτασίες να μας οδηγήσουν παρά μόνο τα παιδιά γύρω μας και οι παιδικές μνήμες μέσα μας που συνθέτουν ένα κόσμο απλό, ένα κόσμο που λέγεται αγάπη. Τελικά θα τ ακούσω πάλι που δεν έβαλα τελείες και θα χάσω τα μελομακάρονα αφού Πνεύμα των Χριστουγέννων ούτε αλλού ούτε στο γκούγκλη βρήκα. Βέβαια έχω την υποψία ότι το Πνεύμα των Χριστουγέννων των ημερών μας είναι αυτός ο χοντρούλης, ξυρισμένος Σάντα Κλάους (αυτός ο τάχα μου Αη Βασίλης), που κυκλοφορεί ανάμεσα μας με το ψευδώνυμο Βαγγέλης ο δελφίνος, ο υπουργός, ο άτυπος πρωθυπουργός, ο αρχηγός, ο μόνος κι έρημος πολιτικός, που μέχρι πρόσφατα μοίραζε δώρα για να είναι στο έλκηθρο καβάλα, άλλα τώρα οι τάρανδοι τον βρίσκουν βάρος περιττό και με τα κέρατά τους που άλλοτε τον προστάτευαν θέλουν να τον γκρεμοτσακίσουν, αλλά δεν θα το πω, γιατί είτε είναι αυτός, είτε άλλος πιο λεπτός, σαν τον Αντώνη ή το Φώτη ή όπως αλλιώς τον λένε, φέτος δε θα μοιράσει δώρα για να τον κάνω τσακωτό και να αποδείξω στον εκδότη πως βρήκα το πνεύμα που μου ζήτησε, φέτος οι καμινάδες καίνε και θα κάψουν τους κώλους όσων σκεφτούν ότι το Πνεύμα των Χριστουγέννων μπορεί να τρυπώνει από κει για να μας παρηγορήσει. Καλές γιορτές για χρόνια πολλά.
Σημειώσεις: 1. Γκούγκλης = Η περίφημη μηχανή αναζήτησης της Google στο ίντερνετ. Τη ρωτάς οτιδήποτε τραβάει η ψυχή σου και παίρνεις τόσες απαντήσεις που σου κόβεται η ανάσα ακόμη και στη σκέψη να μάθεις γι αυτό που ρώτησες.
ΥΓ: Στην ΑΠΟΨΗ (Μηνιαία έκδοση για την ποιότητα ζωής στο Δήμο Θέρμης Θεσσαλονίκης) μηνός Δεκεμβρίου 2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου