Κουρεμένοι
λοιπόν, σαν υπάκουοι μαθητές στις εντολές των καθηγητών και της Γυμνασιάρχη,
της Άντζελας, όχι, δυστυχώς, της Δημητρίου, που τώρα κάνει πάλι σουξέ με τους
κουρεμένους που δε γιορτάζουνε ποτέ, αλλά της άλλης, της καλύτερης των
γερμανικών ποιμενικών που φυλάγουν τα πρόβατα στις στρούγκες της Ευρώπης, μη
τυχόν και ξεμυτίσουν αυτά σε τίποτα αφύλαχτα λαγκάδια ν΄ ανασάνουν και φάει τα
αφεντικά των ποιμενικών λύκος μαύρος. Κουρεμένοι, όπως ταιριάζει στις μέρες της
παρέλασης που πλησιάζει και πρέπει να είμαστε με περιποιημένα κεφάλια και ρούχα
ομοιόμορφα. Χωρίς τάξη και πειθαρχία θυμώνουν τα ποιμενικά και δείχνουν τα
δόντια τους κι εμείς, αρκετές γενιές τώρα, χέστες πατενταρισμένοι, εξαντλούμε
το ηρωισμό και τον τσαμπουκά μας σε μούντζες στους «επίσημους» των παρελάσεων και στη συνέχεια σε ώρες
συζητήσεων, αν η πράξη του ενός μαθητή την πρώτη φορά και των περισσότερων
μιμητών του στην συνέχεια, ήταν αγένεια, ψευτοτσαμπουκάς, νεανική ανοησία ή η
έναρξη της επανάστασης των νέων κατά των εγχώριων τσοπανόσκυλων και των
γερμανικών ποιμενικών. Και σα να μην έφτανε το κολοσσιαίο αυτό ερώτημα, που
βασανίζει από καθηγητές πανεπιστημίου ίσαμε τη Μενεγάκη, ήρθε και το γιαούρτωμα
του φιλεύσπλαχνου τραγουδιστή, ο οποίος,
αφού πρώτα μας είπε ότι καλά μας κάνουν και μας πηδάνε, στη συνέχεια
Παρασκευή 23 Μαρτίου 2012
Παρασκευή 9 Μαρτίου 2012
Του έρωτα και του θανάτου
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)