Ο εκδότης ήταν σαφής. “Θα γράψεις για το πνεύμα των Χριστουγέννων για να πάρεις το χριστουγεννιάτικο δώρο της εφημερίδας για κάθε συνεργάτη μας, μια πιατέλα μελομακάρονα”. Και ναι μεν δεν σηκώνω διαταγές αλλά και μια πιατέλα μελομακάρονα σήμερα ισούται με μια βαλίτσα Louis Vuitton της προηγούμενης δεκαετίας. Το δέλεαρ ισχυρό, το πνεύμα απρόθυμο όμως, ή μάλλον όχι απρόθυμο αλλά αδύναμο. Που να βρω εγώ το Πνεύμα των Χριστουγέννων αναρωτήθηκα. Αν ήμουν ο Ντίκενς θα μπορούσα να ελπίζω στις οπτασίες που κρατώντας με απ΄το χέρι θα μου το αποκάλυπταν, αλλά δεν είμαι και φυσικά χάρη στους καλούς μας επιστήμονες, έχουμε απαλλαγεί κι απ΄τις οπτασίες! Αν εμφανιστούν μπροστά μας τώρα αντί να μας αποκαλύψουν το Πνεύμα των Χριστουγέννων, θα μας ανοίξουν την πόρτα του ψυχιατρείου.
